Leendert (55) is behandeld met perifere zenuwstimulatie: ‘De pijn beheerste mijn hele leven’

'Opeens voelde ik andere prikkels en verdween de pijn'

Oktober 2021

Leendert (55) is in het Radboudumc behandeld met perifere zenuwstimulatie. Door een ongeval leed hij vijf jaar aan helse zenuwpijnen in zijn hand en vingers, 24 uur per dag. Zo erg dat hij dacht, zo hoeft het leven voor mij niet meer. Nu is hij weer een gelukkig mens.

‘Ik gun het niemand’

‘Ik viel tijdens het klussen voorover in een slijptol. Mijn pezen, zenuwbanen en slagader in de pols waren kapot. Ik heb vier uur bij jullie op de OK-tafel gelegen voor een hersteloperatie. En dan kom je in de molen van revalidatie. Zorgverleners zeiden dat ik zenuwpijn zou kunnen gaan krijgen. En een paar maanden later begon inderdaad de helse stekende, brandende pijn in mijn hand en vingers, 24 uur per dag. Ik gun het niemand. En dat ging vijf jaar door.’

Zenuwblokkades boden geen soelaas

’s Nachts zat ik voor de tv om afleiding te zoeken. Met allerlei medicatie (opiaten) probeerde ik me staande te houden, maar ik voelde me een zombie. Zenuwblokkades om de prikkels stil te leggen boden ook geen soelaas. De pijn beheersde mijn hele leven, je vergeet alles en iedereen om je heen. Ik werd er niet gezelliger op en wie mij het meest lief is, mijn partner, had het het zwaarst te verduren. Ik kwam zelfs op een punt dat ik dacht, zo hoeft het leven voor mij niet meer.’

Behandeling met elektrostimulatie

‘Gelukkig kwam ik op de pijnpoli in contact met neurochirurg Erkan Kurt. Hij vertelde over een behandeling met elektrostimulatie van de zenuw via de huid. Ik was bij kennis tijdens de ingreep, waarbij ze een dun draadje, een elektrode met een ontvanger, in de pols aan hebben aangebracht. Ik moest aangeven wat ik voelde, terwijl ze de zenuw vanuit de huid stimuleerden. Opeens voelde ik andere prikkels in mijn hand en verdween de pijn als sneeuw voor de zon. Ik lag als een kind te huilen op de operatietafel. Zo blij was ik.’

‘Ik ben nu weer een gelukkig mens’

'Ik ben nu weer een gelukkig mens. Ik plak ’s ochtends en ’s avonds de sensor vier uur op mijn pols, die via bluetooth contact maakt met de elektrode. Het zendertje draag ik om mijn hals of in mijn broekzak. Ook na het verwijderen van de sensor ben ik nog anderhalf uur pijnvrij. Het schijnt dat die nawerking steeds langer wordt. Bij mij komt de pijn nu tussendoor nog terug, maar die is veel minder hevig. Ik slaap als nooit tevoren, ben vrolijk en geniet weer volop van het leven.’