Auto-inflammatoir syndroom bij kinderen

Onderzoek

Bij bloedonderzoek zien we verhoogde ontstekingswaarden (met name CRP) en zijn de witte bloedcellen meestal verhoogd (met name de granulocyten). Dit zien we ook bij infecties, maar bij patiënten met een auto inflammatoire ziekte is er geen infectie te vinden. Dit zien we vooral tijdens een koortsaanval.

Als we vermoeden dat er een auto-inflammatoir syndroom is, wordt er vaak ook genetisch onderzoek gedaan.

Soms is er veel onderzoek nodig om andere oorzaken van ontsteking/koorts uit te sluiten, voordat de diagnose auto inflammatoire ziekte gesteld kan worden.

Behandeling

Er zijn verschillende medicijnen voor kinderen met een auto-inflammatoir syndroom. Welke medicijnen uw kind krijgt verschilt per diagnose en de klachten. Vaak is het een combinatie van meerdere medicijnen.

Hieronder worden de verschillende opties kort besproken:

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s)

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) zijn ontstekings- en koorts-remmende geneesmiddelen. De meest gebruikte medicijnen zijn diclofenac, naproxen en ibuprofen. Het kan zijn dat een van de NSAID’s niet werkt, terwijl een andere wel werkt. Dit effect kan niet goed voorspeld worden. Na een paar weken kunnen we zien of het middel goed genoeg werkt.

Corticosteroïden

Corticosteroïden (zoals prednison)  zijn de meest effectieve, beschikbare ontstekingsremmende geneesmiddelen, maar deze medicijnen mogen niet te veel gebruikt worden. Ze kunnen namelijk veel bijwerkingen geven, waaronder botontkalking, overgewicht, hoge bloeddruk, een vorm van suikerziekte en het gaat de lengtegroei tegen.

Colchicine

Colchicine is een stofje uit de plant herfsttijloos. Het middel wordt met succes toegepast bij familiaire mediterrane koorts (FMF). Het is ook met succes onderzocht bij behandeling van acute pericarditis (ontsteking van het hartzakje).

Biologicals

Er zijn de laatste jaren veel medicijnen gemaakt die anders werken dan de al bestaande medicijnen. Deze heten “biologicals”. Artsen gebruiken deze term voor geneesmiddelen die gemaakt worden met behulp van levende cellen, en die zich, anders dan de standaard reumamiddelen, vooral richten op specifieke cytokines of receptoren.