dr. Bart Post

Over Bart Post

Ik ben opgeleid tot arts aan de universiteit van Maastricht, 1991-1999. Hierna heb ik mijn opleiding tot neuroloog gevolgd in het AMC in Amsterdam, 2000-2009. Tijdens deze periode ben ik gepromoveerd op prognose bij de ziekte van Parkinson. Hiernaast heb ik een master klimische epidemiologie met succes afgerond. Sinds december 2009 werk ik als neuroloog in het Radboudumc. Momenteel werk ik als algemeen neuroloog en opleider op de afdeling neurologie (hoofd prof. dr. Karin Klijn). Hiernaast werk ik als een bewegingsstoornissen specialist in het expertise centrum voor parkinson en bewegingsstoornissen (hoofd prof. dr. Bas Bloem). Binnen het epxertise centrum houd ik mij extra bezig met jonge mensen met de ziekte van Parkinson en multipele systeem atrofie. Daarnaast ben ik betrokken bij meerdere grote internationale trials op het gebied van de ziekte van Parkinson. Binnen het onderzoek houd ik mij vooral bezig met het leren van en met patiënten.

Opleiding

• Geneeskunde 1991-1999
• Neurologie opleiding 2000-2009
• Opleiding klinische epidemiologie 2007-2009
• Galilei Track Radboudumc 2013-2017
• Bouwen aan toekomstbestendige zorg 2022

Onder­scheidingen

• Opleider van het jaar Radboudumc 2014
• Junior Principal Clinician 2014-2017
• Junior Principal Lecturer 2017-2020
• Principal Lecturer 2022-2027
• Basis Kwalificatie Onderwijs 2015
• Uitgebreide Kwalificatie Onderwijs 2021

Nevenfuncties

• Task Force Young Onset Parkinson's Disease Movement Disorders Society
• MSA Study Group
• Vice-voorzitter van COC (Radboudumc)
• PL (Radboudumc)

Expertise

• Persoonsgerichte zorg
• Onderwijs en training
• Samenwerken in netwerken
• Persoonsgericht werken

Bart Post junior principal clinician

‘Als neuroloog en klinisch epidemioloog ben ik gespecialiseerd in bewegingsstoornissen. Ik werk in een onderzoeksgroep waar zorg, innovatie, wetenschap en onderwijs op een zeer hoog niveau worden bedreven. Dankzij het predicaat junior Principal Clinician kan ik mijn positie binnen onze onderzoeksgroep verder uitbouwen. Ik ben er dan ook ontzettend blij mee!’

Speciale polikliniek en keuzehulp

‘Ik ben vooral geïnteresseerd in mensen met Parkinson op jonge leeftijd . Voor deze groep is de impact van de ziekte anders dan voor een oudere patiënt. Zij zitten immers nog in de bloei van hun carrière of hebben jonge kinderen. Gedurende hun ziekte krijgen zij te maken met belangrijke beslissingen. In het beginstadium van de ziekte van Parkinson de beslissing wanneer zij met welk medicijn beginnen. In een later stadium van de ziekte komt een deel van de patiënten voor de keuze te staan tussen diepe hersenstimulatie of continue pomptechnieken met dopaminerge medicatie. Om hen bij deze beslissingen te ondersteunen willen we twee besluitvormingsmodellen gaan implementeren die te vinden zijn op de site Parkinsonkeuzehulp. Daarnaast wil ik een nieuwe polikliniek voor en door jonge mensen met Parkinson oprichten waar zij persoonsgerichte zorg krijgen. Ik wil bijvoorbeeld patiënten zelf laten bepalen wanneer ze de polikliniek bezoeken. Daarnaast zullen we arbeidsparticipatie speciale aandacht geven. Hierdoor verwachten wij dat Parkinsonpatiënten langer aan het werk kunnen blijven.’

Onderscheidende kwaliteit

‘Alle patiënten die wij op de polikliniek voor jonge mensen met Parkinson zien, nemen we op in twee bestaande registraties. Zo kunnen we onze zorg vergelijken met die van andere centra en tonen we hopelijk aan dat we ons nationaal en internationaal onderscheiden dankzij de kwaliteit van zorg die we leveren aan deze specifieke groep patiënten met Parkinson. Onze polikliniek kan daarnaast worden opgenomen in het netwerk van de ‘centers of excellence’ van de National Parkinson Foundation (NPF). Ook zullen we ParkinsonNet gebruiken om onze expertise te delen met Parkinsonspecialisten uit het hele land.’

’Het zal je moeder maar wezen’

‘Over drie jaar wil ik binnen het Radboudumc en nationaal bekend staan als een top clinicus op het gebied van de ziekte van Parkinson, met als specialisatie gezamenlijke besluitvorming en jonge mensen met de ziekte van Parkinson. In alles wat ik doe, laat ik mijn ambitie, enthousiasme maar vooral de patiënt leidend zijn. Bij mijn vorige werkgever gebruikten we de kreet: ‘het zal je moeder maar wezen’ om medewerkers ervan bewust te maken dat je je als zorgprofessional steeds moet verplaatsen in de mens die tegenover je zit. Dit is voor mij de kern van wat een Principal Clinician moet doen.’