Verlies van je baby op de verpleegafdeling Neonatologie

Broers en zussen betrekken bij het overlijden

Bij het verlies van je kind ben je niet alleen als ouders direct betrokken, er kunnen ook broers en zussen bij betrokken zijn. Afhankelijk van de leeftijd van de broers en zussen van je overleden kind komen er mogelijk vragen bij je op over wat je hen moet vertellen, zoals: Moeten ze het weten dat hun broertje of zusje gaat overlijden? Hoe vertel je het? Hoe wil je het overlijden en de dood weergeven voor het kind of de kinderen? 

Om je kind(eren) goed op te kunnen vangen, is het belangrijk dat je bij deze gedachten stil blijft staan. Ook al zijn de kinderen in het gezin nog jong, vertel hen op eenvoudige wijze wat er is gebeurd. Vertel ze wat jij voelt en laat ze vertellen wat zij voelen. Het is beter vragen te beantwoorden dan ze in onzekerheid te laten. Ook kleine kinderen begrijpen dan wat er met hun broertje of zusje aan de hand is. Zo kunnen ze jouw en hun eigen gevoelens van verlies beter plaatsen. Kinderen hebben daar vaak hun eigen uitingswijzen voor, bijvoorbeeld via spel, verhaaltjes, tekeningen of gesprekjes onder elkaar of met jou. 

Welke voorstelling kinderen zich er ook bij maken, geef ze de kans op hun eigen manier het overlijden van een broertje of zusje te beleven. Als je de kinderen laat delen in wat jullie als gezin is overkomen, houd je mogelijkheden open om later steeds vrij over je overleden kind te kunnen praten. 

Soms is het voor ouders lastig om de aandacht voor het overleden kind en het verlies te combineren met de aanwezigheid van de andere kinderen. Dat is niet vreemd. Een mogelijkheid is om je kind tijdelijk aan een vertrouwd persoon over te laten zodat je zelf de ruimte hebt om je aan je gevoelens over te geven. 

Taakje geven

Om hen te ondersteunen bij de verwerking van hun verlies, kun je overwegen de broertjes en zusjes een eigen taak te geven, aansluitend op het niveau van het kind en de situatie. 

Deze taken kunnen bestaan uit het (voor)lezen van boekjes die te maken hebben met de dood, het maken van een afscheidsboekje, tekening of het versieren van een (haarlok)doosje. De dingen die gemaakt zijn, kunnen meegegeven worden aan het overleden broertje en/of zusje. Het kan ook mooi zijn om hetzelfde voorwerp te delen, bijvoorbeeld een knuffel, zodat er een verbintenis blijft want ze hebben allebei hetzelfde voorwerp of knuffeltje. Het maken van foto’s en het bijhouden van een dagboekje kan kinderen ook helpen met hun verwerking. Ook zouden zij een herinneringsdoos kunnen maken of helpen met het beschilderen van de kist. Dit zijn enkele voorbeelden, kijk wat er in jouw geval (gevoelsmatig) het beste aansluit op de situatie. 

Bij vragen of verduidelijking kun je terecht bij de Medisch Pedagogisch Zorgverlener en eventueel de verpleegkundige van de afdeling.

​​​​​​​Onderzoek naar overlijden

Als er nog vragen zijn over waarom jullie kind is overleden, dan is het soms mogelijk om extra onderzoek te laten doen. 

De arts bespreekt alle opties met je en kan meer informatie geven over de verschillende onderzoeken. 

Hoe lang het duurt voordat de uitslag bekend is, hangt af van het onderzoek. De uitslagen van eventuele onderzoeken kunnen je helpen bij het verwerkingsproces. Soms zijn uitkomsten belangrijk om de oorzaak van het overlijden te achterhalen of om de kans op herhaling in een volgende zwangerschap in te schatten. 

Na 6 weken tot 3 maanden worden jullie uitgenodigd voor een nagesprek met de arts en verpleegkundige en dan bespreken zij ook de uitkomsten van eventuele onderzoeken met jullie. 

Aangifte bij de Burgerlijke Stand

• Aangifte doen

  Na het overlijden van jullie kind krijg je een overlijdensverklaring. Je kunt de aangifte van overlijden ook laten doen door de begrafenisondernemer of iemand die bij de bevalling was (bijvoorbeeld de verloskundige of arts). Als je kind is overleden voordat je aangifte van geboorte kon doen, dan maakt de Burgerlijke Stand op grond van de overlijdensverklaring van de dokter een akte op. Hierin staat dat je kind was overleden op het moment van de aangifte. 

• Informatie gemeente Nijmegen

  Kijk voor meer informatie op de website van de gemeente Nijmegen.

Begraven of cremeren

Jullie kunnen kiezen voor een begrafenis of crematie in je eigen omgeving. Een uitvaartbegeleider kan dit voor je regelen, maar je kunt ook zonder een uitvaartondernemer, direct contact opnemen met de beheerder van een begraafplaats of crematorium. Het is belangrijk om goed na te denken over de manier waarop je de uitvaart wil houden. 

Kosten

De kosten voor een crematie of begrafenis via een uitvaartondernemer kunnen verschillen. Je kunt een offerte laten maken zodat jullie niet voor onverwachte kosten komen te staan. Je kunt hiervoor contact opnemen met de uitvaartverzekeraar. Als je zelf alles regelt, kunnen de kosten lager zijn.

Nagesprek met de kinderarts

2 tot 3 maanden na het overlijden van jullie kind vindt er een gesprek plaats met de (kinder)arts.Tijdens dit gesprek kunnen jullie medische vragen stellen en er is ook ruimte om te vertellen hoe het emotioneel met je gaat. Dit gesprek kan emotioneel zijn. Het is daarom handig om de vragen die je hebt vooraf op te schrijven, zodat je niets vergeet. Als er obductie of ander onderzoek is verricht, dan krijg je tijdens dit gesprek de uitslag.

Daarnaast bespreekt de arts wat jullie verwachtingen zijn voor de toekomst. Als je bijvoorbeeld meer wilt weten over erfelijkheidsonderzoek of bijvoorbeeld een vruchtwaterpunctie bij een eventueele volgende zwangerschap, dan informeert de arts je hier zo goed mogelijk over. 

Naar huis

• Het kraambed

  Meestal ga je snel na de bevalling weer naar huis. Het kan zijn dat je nog moet blijven vanwege veel bloedverlies, een ernstige hoge bloeddruk of een keizersnede. De verpleegkundigen hebben ervaring met het begeleiden van ouders in dezelfde situatie. Ook is het mogelijk over je emoties te praten met een psycholoog, maatschappelijk werker of geestelijk verzorger.

  De verzorging in het kraambed

  Vooral als je nog andere kinderen thuis hebt, kan kraamzorg erg prettig zijn. Als het mogelijk is, kiest de kraamzorgorganisatie iemand uit met ervaring met het verlies van een pasgeboren kind.

  Als een verloskundige je tijdens de zwangerschap controleerde, bezoekt zij jou ook in het kraambed. In andere gevallen kan het Radboudumc jouw verloskundige vragen om de medische controles in het kraambed te doen. Vaak komt ook de huisarts langs.

  Klachten in het kraambed

  Je lichaam vertoont de normale reacties na een bevalling: naweeën, vloeien en misschien ook pijn van hechtingen. Verpleegkundigen, verloskundigen of de kraamhulp begeleiden en adviseren je hierbij. Na de bevalling kan ook borststuwing ontstaan. Stuwing na de bevalling zonder kind om te voeden kan een pijnlijke ervaring zijn. De arts kan je als je wil medicijnen voorschrijven die de melkproductie tegen gaan. Je kunt de voor- en nadelen van de medicatie met je arts bespreken.

• Thuis zonder kind

  Veel vrouwen willen zo snel mogelijk na de bevalling naar huis. Sommige vrouwen beleven het ontslag uit het ziekenhuis ook als een vertrek uit een veilige omgeving met mensen die weten wat er gebeurd is en die meeleven met het verlies en verdriet.

  Soms is het lege huis een beangstigend vooruitzicht. Als mensen uit je omgeving weinig of geen contact met je hebben gehad, begrijpen zij het verdriet soms niet. Het kan helpen hen te betrekken bij het afscheid. Thuiskomen betekent vaak ook dat je te maken krijgt met de kinderkamer en alle babyspullen, het huis dat al op de komst van je kind was voorbereid. Het opruimen van de babyspulletjes (na verloop van tijd), kan een van de stappen in het rouwproces zijn.

  Vaak komt de moeilijkste periode na de begrafenis of crematie als je omgeving weer doorgaat met de gewone bezigheden. Als je weer thuis bent, zoek je mogelijk steun en troost. Probeer het zelf ter sprake te brengen bij familie, vrienden en kennissen. Vaak blijkt dan ook dat anderen daar behoefte aan hebben, maar er zelf niet over durven te beginnen.

  Emoties

  Als je probeert de draad weer op te pakken ervaar je mogelijk steeds wisselende emoties. Veel vrouwen hebben het gevoel te falen als vrouw, partner of moeder. Ook mannen voelen zich vaak machteloos en kunnen zich afvragen of ze het wel goed gedaan hebben. Het is ook mogelijk dat u anderen de schuld geeft. Misschien heb je het gevoel dat er niet zorgvuldig naar je geluisterd is. Het is belangrijk deze emoties met anderen te delen. Neem zo nodig contact op met je huisarts, maatschappelijk werker, psycholoog, verloskundige of gynaecoloog.
  
  Je kunt ook een brief schrijven om je gevoelens en vragen alvast duidelijk te maken. Het is dan gemakkelijker om er later in een gesprek op door te gaan.

  Als je het gevoel hebt dat er fouten zijn gemaakt in het ziekenhuis, kun je een klacht indienen. Het Radboudumc heeft een onafhankelijke klachtencommissie die jouw klacht serieus beoordeelt.

• Rouwverwerking

  Na de geboorte van een overleden kind gaat vaak de meeste aandacht naar de moeder. Partners lijden meestal net zo onder het verlies als moeders, maar op een andere manier. Soms uiten zij hun gevoelens bijvoorbeeld minder of pas later. 

  Mensen verwerken het verlies vaak in een verschillend tempo en op verschillende manieren. Wees hierover open tegenover elkaar en probeer begrip voor de ander te tonen en contact met elkaar te blijven zoeken. Probeer te vertellen wat je voelt en bespreek hoe je elkaars gedrag beleeft. Dat helpt om het verlies, het verdriet en de leegte samen te dragen.

  Als je denkt er samen niet uit te komen, neem dan contact op met bijvoorbeeld de huisarts, een maatschappelijk werker of een psycholoog.

  Seksuele relatie

  Het seksuele contact met je partner hoeft niet hetzelfde te zijn als voor de zwangerschap. De meeste vrouwen hebben tijd nodig voordat ze weer echt zin hebben om te vrijen. Voor die tijd hebben ze vooral behoefte aan veel begrip en warme belangstelling van hun partner. Mannen beleven intimiteit vaak door seksualiteit en kunnen dit contact als een gemis ervaren.

  Als je weer aan vrijen toe bent, bespreek dan het wel of niet gebruiken van een voorbehoedsmiddel met elkaar. Ook hierbij is het belangrijk je eigen gevoel serieus te nemen en het eerlijk en open met je partner te bespreken, hoe moeilijk dat soms ook is.

• Lichamelijke en psychische klachten

  Lichamelijke en psychische klachten zijn normale uitingen van rouw. Die klachten verschillen van persoon tot persoon. Vaak voorkomende klachten zijn:

  • slecht slapen
  • geen eetlust hebben of juist overmatig eten
  • hoofdpijn of buikpijn
  • onrust (het niet stil kunnen zitten en steeds met iets nieuws bezig willen zijn)
  • voortdurende vermoeidheid en steeds terugkerende somberheid en huilbuien

  Als je het gevoel hebt dat klachten te lang aanhouden, bespreek dit dan met de huisarts. 

• Familie, vrienden, kennissen en lotgenoten

  Ouders van overleden kinderen hebben vaak behoefte aan steun van mensen uit hun omgeving. Reacties zijn erg verschillend: lieve en troostende woorden van mensen, soms uit onverwachte hoek.
  Mensen die jullie kind niet gekend hebben, vinden het vaak moeilijk je verdriet te begrijpen en dat kan een gevoel van eenzaamheid veroorzaken. Daarom is het belangrijk familie en vrienden bij het afscheid te betrekken. Aanvaard ook de praktische hulp die zij aanbieden. Dit blijk je vaak harder nodig te hebben dan je had verwacht. 

  Lotgenoten

  Je kunt in contact komen met andere gezinnen die iets dergelijks hebben meegemaakt. Deze lotgenoten kunnen een grote steun zijn en zij begrijpen vaak beter wat je doormaakt. Eenmaal per jaar vindt een herdenking plaats voor alle kinderen die in het Radboudumc zijn overleden. Het biedt een moment om je kind te herdenken en je kunt ook andere ouders spreken.

• Weer aan het werk

  Ga zorgvuldig om met de beslissing weer aan het werk te gaan. Je kunt gebruikmaken van het normale zwangerschaps- en bevallingsverlof van 16 weken. Bespreek dit met de bedrijfsarts, het UWV of rechtstreeks met je werkgever. Schakel bij problemen de huisarts of een hulpverlener van het ziekenhuis in. Je kunt overwegen de eerste periode weer op therapeutische basis te beginnen: je bepaalt dan zelf wanneer en hoeveel uur je werkt, afhankelijk van hoe jij je lichamelijk en geestelijk voelt. Sommige vrouwen willen juist eerder weer aan het werk omdat het de afleiding geeft die hen helpt het verlies te verwerken.

  Voor partners is het ook belangrijk tijd te nemen voor hun verdriet en het is dan ook belangrijk dat werkgevers hier rekening mee houden. Voor partners kan werkhervatting problemen geven als de werkgever verwacht dat zij snel weer beginnen. Ook zij kunnen in dat geval het beste contact opnemen met de bedrijfsarts of hulpverleners van het ziekenhuis.

Ondersteuning Medisch maatschappelijk werk en Medisch Pedagogische Zorg

Het verlies van jullie kind is een zeer ingrijpende en verdrietige gebeurtenis. Voor jullie zelf, maar ook voor je directe omgeving. Om jullie te ondersteunen bij het verwerken van dit verlies, is het mogelijk om hierover te praten met een maatschappelijk werker van het Radboudumc. 

Wil je een afspraak maken voor een gesprek met de maatschappelijk werker, dan kun je bellen met het secretariaat:

• Afdeling Neonatologie: (024) 361 39 36 / 361 90 58

Een volgende zwangerschap

Je vraagt je na een tijdje mogelijk af wat het goede moment is om te proberen weer zwanger te worden. Dit is moeilijk aan te geven en het is voor iedereen anders.

Rouwgevoelens kunnen terugkomen na de geboorte van een volgend kind. Met de gynaecoloog of verloskundige kun je, bij een volgende kinderwens, bespreken of er risico’s zijn bij een nieuwe zwangerschap.

Een zwangerschap die volgt op het overlijden van een baby is voor elk ouderpaar een spannende periode. Er is vaak geen sprake van ‘een roze wolk’. 

De echte rust komt bij de meeste ouders pas als een volgend kind gezond in hun armen ligt. Niet alleen een volgende zwangerschap, maar ook de geboorte van een volgend kind kan alle herinneringen en verdriet om jullie overleden kind weer oproepen. Veel ouders ervaren tijdens een volgende zwangerschap, of alleen al bij de gedachte eraan, schuldgevoelens ten opzichte van het overleden kind. Praat over deze gevoelens of zet ze op papier. Het kan bijvoorbeeld opluchten een brief te schrijven aan je overleden kind.

Meer lezen

• Marit Leeuwenhart – Dag meisje. "Dag meisje" vertelt in veertig columns het verhaal van een moeder die besluit om haar zwangerschap af te breken als blijkt dat het kindje een ernstige genetische afwijking heeft. Eerlijk en op lichte toon schrijft ze over rouw en de liefde voor haar kindje.
• M. van den Berg – Je kind verliezen.
• Elisabeth McCracken – Hersenspinsel. Over het overlijden van haar zoontje tijdens de zwangerschap.
• M. Cuisinier – Als je baby sterft.
• Christine Geerinck-Vercammen – Stille baby's. Rouwverwerking bij doodgeboorte en zwangerschapsafbreking.
• Johan de Boer – Een klein wit kistje. Over een tweelingzwangerschap waarbij een baby overlijdt tijdens de zwangerschap.
• Peter Euler – Drie keer vette niks. Over een echtpaar dat in 3 jaar tijd 3 baby’s verliest.
• Irene van Wesel – Kusje in de wind. Over het rouwproces en praktische zaken rondom doodgeboorte. Het besteedt ook aandacht aan de impact op het leven en het gezin.
• Irene van Wesel – Liever bij mij. Over 33 ouders en paren die een kindje, soms meerdere kindjes, verloren tijdens of na de zwangerschap. Zij namen daarmee niet alleen afscheid van hun baby, maar ook van alle dromen en wensen die zij voor hem of haar hadden.
• Jeannette Rietberg & Maria Pel – Altijd een kind te kort. Handboek voor ouders die zwanger zijn of willen worden nadat zij eerder een baby verloren rond de geboorte.
• Casper van Koppenhagen – Ik had je gedacht mijn kind. Over het verlies van 2 zoons kort na de geboorte.
• Jan Bleijen – Doodgeboren. Boek over ervaringen van ouders van een doodgeboren baby.
• Dora Rovers – Isabella - een gelukkig afscheid. Journaliste schrijft over het afscheid van haar doodgeboren dochtertje.

Kinderen en rouw

• Marja Bos-Meeuwsen – Samen verdrietig. Rouwverwerking voor ouders en kinderen.
• Riet Fiddelaers-Jaspers – Jong verlies.
• Riet Fiddelaers-Jaspers – Ik weet niet wat ik weten moet. Twee boeken als handreiking voor het omgaan met rouwende kinderen.
• H. Debacker – Een kind in rouw. Adviezen aan ouders hoe met hun kinderen te praten over de dood.
• Yvonne van Emmerik – Als vlinders konden spreken. In korte eenvoudige teksten wordt rouw voor kinderen bespreekbaar gemaakt.
• M. Leist – Kinderen en de ervaring van de dood. Hoe kinderen van verschillende leeftijden het sterven en de dood kunnen ervaren.
• R. Wells – Kinderen met verdriet. Voor ouders, begeleiders en hulpverleners.

Boeken voor kinderen

• D. Bruna – Lieve oma Pluis. De hele familie komt bij elkaar om oma Pluis te begraven. Voor peuters.
• Daan Remmerts de Vries – Willis het doet er niet toe hoe. Het broertje van Willis, Thomas, is te vroeg geboren en dood gegaan. Sinds die tijd is alles veranderd in huis. De sfeer is loodzwaar en het lijkt alsof Willis voor zijn ouders niet bestaat. Vanaf 9 jaar.
• Richard van Lingen en Marjet van der Linde – Mijn zusje is een sterretje. Peter krijgt een zusje, Inge. Maar op een dag vertellen zijn vader en moeder dat Inge zo ziek is dat ze dood gaat. Dit prentenboek voor kinderen van 1,5 tot en met 6 jaar kan een handvat geven aan ouders die zich afvragen “hoe moet je uitleggen aan je kind, wat jezelf niet kan bevatten”.
• Birgit van der Meulen – Bedje in de wolken. Als in de lente Joeps zusje Maike te vroeg geboren wordt, blijkt dat zij maar kort kan blijven leven. Al heel vlug moeten papa, mama en Joep afscheid nemen van haar. Een rijk geïllustreerd prentenboek dat hulp biedt bij het proces van verlies en verwerking bij het plotseling overlijden van een broertje of zusje in een gezin.
• S. Varley – Derk Das blijft altijd bij ons. De vrienden van Derk Das komen na zijn dood samen om te praten over wat zij van hem allemaal hebben geleerd. Voor kleuters.
• M. Velthuys – Kikker en het vogeltje. Kikker vindt een vogeltje aan de kant van de weg. Verdriet en verwarring rond de dood. Voor Peuters. Is ook op DVD uitgegeven.