Patricia (30) had kanker en heeft last van een "chemobrein": ‘Op een slechte dag is het geluid van de koelkast al te veel’

‘Fijn dat ik de LATER-poli altijd kan bellen’

Februari 2023

Patricia (30) kreeg op haar twintigste lymfklierkanker (non-Hodgkin lymfoom). Na een operatie en chemokuren werd ze genezen verklaard, maar ze heeft nog steeds last van de gevolgen van haar behandeling. Sinds vijf jaar bezoekt ze jaarlijks de LATER-poli (LAngeTERmijn-effecten) van het Radboudumc. Deze poli begeleidt mensen die op jonge leeftijd kanker hebben gehad en last hebben van en/of risico lopen op late effecten.

‘Op mijn negentiende groeide er opeens een bult in mijn lies. Meteen dacht ik: dit is foute boel. Ik was extra alert omdat mijn vader kort daarvoor aan kanker was overleden. Het duurde ruim een half jaar voor mijn diagnose uiteindelijk werd vastgesteld. Eenmaal zover, moest ik binnen twee weken beginnen met chemotherapie. Mijn eerste gedachte was: ik ga misschien wel dood. Maar gelukkig bleek dat ik een goede kans op genezing had. Een enorme opluchting, natuurlijk. 

Ik kreeg vier maanden lang, elke twee weken chemotherapie. Daar werd ik niet alleen kaal maar ook ontzettend ziek van: "migraine XXL". Als ik bijna was bijgekomen van de ene kuur, stond de volgende alweer voor de deur. Ik vond het loodzwaar. Maar ik ben blij dat ik het heb volgehouden. En genezen ben.’

"Chemobrein"

‘Destijds deed ik een theater- en muziekopleiding. Dat was mijn grote passie. Maar al na mijn eerste chemokuur ontstond in mijn hoofd een “zware mist”, een zogenoemd "chemobrein". Geluid werd ineens herrie en ik kon niet meer goed musiceren. Maar vooral: ik kon me niet meer concentreren en niet meer goed denken. Als ik naar de supermarkt ging met een boodschappenlijstje, belde ik m’n moeder huilend op omdat het me niet meer lukte alle prikkels te verwerken. Ik wist daardoor ook niet of ik nog met mijn opleiding kon doorgaan.’

Zo helpt de LATER-poli

‘Tegenwoordig gaat het helder kunnen denken wel iets beter. Voor mijn werk maak ik weer muziek, fotografeer ik en maak ik eigen sieraden. Licht en geluid zijn nog wel “een ding”. Op een slechte dag is het geluid van de koelkast al te veel. Ik draag daarom oordoppen en een zonnebril, met name als ik naar buiten ga. 

Jaarlijks word ik bij de LATER-poli gescreend op hoe het met me gaat, en hoe het gaat met mijn huidige klachten, zoals mijn chemobrein en doorbloedingsproblemen. Ook word ik gescreend op andere effecten die pas jaren na een kankergenezing kunnen optreden, zoals hartafwijkingen. Ook hebben we gesproken over eventuele psychologische begeleiding.

In zekere zin kijk ik altijd uit naar mijn bezoek aan de LATER-poli. Het stelt me telkens gerust als ik zie dat de uitslagen goed zijn. En het contact met de zorgprofessionals vind ik echt top. Er is nooit haast en het contact is heel persoonlijk. Ze hebben veel oprechte aandacht voor me: “Hoe gaat het met je?” en “waar loop je tegenaan?”. Het is gewoon heel fijn om te weten dat ik hen altijd kan bellen als er iets is. Elke jongere die kanker heeft gehad zou daarnaartoe moeten kunnen gaan.’